UNA MUSCA


UNA MUSCA
Deu castiu sempri is muscas, puita ca mi praxit
a i-sciri is cosas insoru.
Sa musca pòrtat is alas e pòrtat una facci
pittinninnia. Pòrtat ses peixeddus pitieddeddus
e candu tenit famini si ponit in sa fanialla de
pani, ndi pápat cancuna e a pustis si nd’ ándat.
Candu pápat acostiát, si mòvit, si scrafit is
peixeddus e non nci arrennescit a abarrai firma.
Candu acostiu pagu pagu, sa musca si bòlat, a
pustis si tòrrat a ponni in pitzus de sa mesa; deu
torru a acostiai, nd’ arribat sorri mia e mi dda
fait fui.
Po mori ca m’at fatu bòlai sa musca, pigu a sorri
mia a pilus. In s’interis cudda s’est posta torra in
sa mesa. Deu, cumenti torru a biri ca sa musca
s’est torráda a frimái, acabu de certai cun sorri
mia e torru a acostiai anch’ est sa musca.
Nd’ arribat atras duas e inderetura si nd’ ándant,
e cun issas si nd’ ándat fintzas e sa musca chi
fia castiendi deu. Bòlat, deu non ddi potzu
pónniri infatu. Po cussu non mi nd’ impórtat
prus nudda.
Manuela
66