CINCU IMBUDUS

CINCU IMBUDUS
Custu fiat un’ omini chi teniat cincu imbudus de
trigu molendu in su mulinu e dd’ iat nau a su fillu:
— Bai a su mulinu e betimindi cussus cincu
imbudus de trigu.
— E chi mi ndi scarésciu?
— Tui, andendu andendu, nara sempri: “Cincu
imbudus, cincu imbudus, cincu imbudus.”
Su piciocheddu nci bessit e andat a su mulinu
sempri narendi:
— Cincu imbudus, cincu imbudus, cincu
imbudus.
In sa bia atobiat unu messaíu mannu chi teniat
cancunu milli mois de trigu e non ddi praxiati chi
essint torraus a cincu imbudus feti. Po cussu iat
donau una bella surra de cropus a-i cuddu
piciocheddu.
E tandus cumenti depu narrí? — dd’ iat
pregontau prangendi.
— Tui depis narrí? “A milli e a centu, a milli e a
centu.”
Sighit a caminai sempri narendi:
— A milli e a centu, a milli e a centu, a milli e a
centu.
Agatat unu pastori chi portat una brebei morta.
— A milli e a centu, a milli e a centu, as nau ?
Tándus bolis a mi morri totus?
— E dd’ iat donau un’ attra carda de cropus.
— E ita depu narrí tandus? — dd’ iat torrau su
piciocheddu disisperau.
— Depis narrí: “Cussa e non prus, cussa e non
prus.”
Sighendi a caminai e sempri narendi:
— Cussa e non prus, cussa e non prus, cussa e
non prus.
Iat atobiau unu cassadori chi iat bociu una perdixi. E si pigat un' atra surra.
— E tándus Cumenti depu narrí?
— “Cumenti de i-cussu s’atru, cumenti de i-cussu
s’ atru, depis narrí, cumprendiu as?
Totu pistau e prangendi, ma sempri sighendi a
narri : “Cumenti de i-cussu s’atru, cumenti de i-
cussu s’ atru” — arribat a su mulinu.
Su molinaxu ca fiat bisogu, pentzendi ca fiat
narendi po issu, dd’ iat scutu malamenti.
De cussa borta, su piciocheddu, no iat fueddau prus.
De "Is contus de tzia Nanna"
119